14. Precies

,,Dat was niet de bedoeling’’, zei Erik Breukink eerder deze Tour droogjes. Het ging over Michael Boogerd. Boogerd was in de laatste kilometers van de etappe naar Valkenburg op kop van het peloton gaan rijden, de Cauberg op. Boogerd reed erg hard. Hij vormde zo een ideaal strak tempo voor iedereen die hem maar wilde volgen. Boogerd als perfecte gangmaker voor het volledige pak. ,,,Dat was niet de bedoeling.’’

Gisteren, op de Col de la Sentinelle, floot Boogerd zijn ploeggenoot Rasmussen terug toen die

wilde wegspringen om punten voor de bergtrui te pakken. Vervolgens knalde Boogerd zo onstuimig naar de top van die klim dat Rasmussen hem niet eens kon volgen en de bergpunten aan zich voorbij zag gaan. Was dit de bedoeling? 

De acties van Michael Boogerd zijn niet altijd even goed te volgen. Boogerds benen hebben het vaak voor het zeggen. Dat leidt tot mooi, onbegrijpelijk hard fietsen, soms op de gekste momenten, gewoon omdat het hart het ingeeft.

Tv-commentator Maarten Ducrot is ook gespecialiseerd in onnavolgbare acties. Rijdt een peloton redelijk relaxed in de rondte, zegt Ducrot: ,,Kijk eens jongens, ze hebben het gas er vol op zitten.’’ Omdat zijn hart het wil, zien Ducrots ogen dingen die er niet zijn.

Zo bekeken zijn Maarten en Michael twee handen op één buik. Toch hebben ze ruzie. Dat dateert van het Nederlands Kampioenschap dit jaar, toen Boogerd in de finale op kop reed met de verrassende Sebastian Langeveld. Boogerd riep wat dingen naar zijn vluchtmakker, zonder erbij stil te staan dat de microfoon van de meerijdende televisiecamera alles haarfijn registreerde. De sterke indruk ontstond dat Boogerd en Langeveld het op een akkoordje hadden gegooid. Boogerd moest winnen, dat was de deal. Ducrot kon en wilde niet om dit zichtbare gepalaver heen, en begon er dus over op tv. Dat schoot bij Boogerd in het verkeerde keelgat. Oud-renner Ducrot ondertussen, winnaar van een Tourrit in 1985, laat zich niet kennen en blijft Boogerd steunen in zijn driest gekoers. ,,Ik ben een fan van Michael’’, verklaart Ducrot herhaaldelijk, zonder zich af te vragen of dat wel kan, als commentator fan zijn van een renner.

Logisch is het wél, dat Ducrot fan is. Hij koerste in zijn dagen ook dikwijls zonder koersintellect, hard op kop of in een ontsnapping. Gisteren deed hij dat – met woorden - nog eens over. Maarten vatte zijn kijk op de koers samen in één zinnetje: ,,Ik houd niet van verstandige mensen in het wielrennen. Renners moeten erin vliegen.’’

Precies de bedoeling!