Moeder

Jan Ullrich won de Tour in 1997. Floyd Landis won hem in 2006. Of juist niet, hoe zit dat ook alweer precies? Vorig jaar stonden Jan en Floyd nog volop in de belangstelling vanwege iets met doping, de een vóór de Tour, de ander erna. Dit jaar doen ze niet mee. Ze zijn alweer zowat vergeten. Dat gaat snel in een wereld waarin elke dag nieuwe geschiedenis wordt geschreven en waarin de stortvloed aan verhalen nauwelijks valt bij te benen.
Deze week wisten Landis en Ullrich zich tijdelijk in de belangstelling te manoeuvreren door een journalist te woord te staan. Stukken in de krant en je bent weer onder de levenden.
In l’Equipe vertelde Jan Ullrich over zijn bestaan in een Zwitsers plaatsje. Jan is allang gewend aan de Duitse fotografen die permanent rond zijn huis op wacht staan. Paparazzi die ook maar hun werk doen, vindt Jan. ,,Op een dag ben ik op ze afgestapt om te vragen of ze niks nodig hadden, een glaasje water, een biertje. Ze geneerden zich. Soms film ik ze zelf, om ze te laten voelen wat het is om steeds door telelenzen bekeken te worden.’’
Jan snapt niet veel van alle recente dopingbekentenissen van oud-ploeggenoten als Rolf Aldag
en Erik Zabel. Jan is allang blij dat hij niks meer hoeft te vertellen. ,,Ik fiets niet meer, ben vrij en heb genoeg geld om te rentenieren.’’
Dan vergaat het Floyd Landis een stuk slechter. Nog steeds is niet duidelijk of hij veroordeeld zal worden voor dopinggebruik in de Tour van vorig jaar. Landis loopt al een jaar op zijn tenen en gaat deze week tekeer in interviews, ook met BN/DeStem.
,,De UCI is de grootste maffiabeweging van de wereld. Die bond ruïneert mijn leven en wil me zien hangen voor het feit dat ik terugvecht omdat ik nooit doping gebruikte. De bazen van het IOC zitten daar alleen maar voor hun eigen carrière en om op kosten van de gemeenschap schandalig veel te eten en drinken.’’
En zo meer.
Landis vecht voor zijn waarheid, Jan vecht helemaal niet. Jan maakt zich niet druk, Floyd des te meer. De houding van Jan komt niet zo sympathiek over, Floyd staat tenminste nog voor zijn principes. Maar toch, dit lijkt niet goed te gaan. Het gaat te ver. Gelukkig heeft Landis een montere moeder die hem onvoorwaardelijk steunt. Hopelijk leest zij ook BN/DeStem, en gaat ze even met hem praten.

Reacties: info@elshout.nu