Het was een mooi inkijkje in het leven van een jonge wielrenner, dat Mart Smeets van de televisie vorige week bood. Hij filmde de gezamenlijke hotelkamer van Thomas Dekker en Michael Boogerd. De bewoners waren thuis. Dekker vertelde het een en ander, terwijl Boogerd de hele tijd op bed lag te lachen.
Zonder gêne liet Dekker de literatuur zien die hij heeft meegenomen op reis door Frankrijk. Allerlei bladen, zoals Sportweek en Playboy zitten in zijn koffer. Maar ook het boek ‘De oorlog in de Amsterdamse onderwereld’ van de journalisten Bart Middelburg en Paul Vugts, die met hun verhalen ook in BN/DeStem komen. Dekker sprak er historische hilarische woorden bij: ,,Als ik geen wielrenner was geworden, dan wel crimineel.’’
Wielrennen en misdaad, ze hebben iets gemeen. Net als in de misdaad, is het bij het wielrennen soms beter de autoriteiten niet alles te vertellen wat je uitspookt. Op sommige daden staan straffen. Niet zo erg als celstraf, maar een schorsing van een jaar of twee heeft een wielrenner tegenwoordig zo te pakken als uitkomt dat hij verboden dingen heeft gedaan.
Toen Ivan Basso dit jaar opbiechtte dat hij in de weer was geweest met de Spaanse dopingarts Eufemiano Fuentes, zou hij aanvankelijk het hele verhaal uit de doeken doen bij het Italiaanse Olympisch Comité. Hij zou hiervoor strafvermindering krijgen, een bekende praktijk in justitiële kringen. Basso werd al omschreven een van de ‘pentiti’, de spijtoptanten uit maffiakringen die een boekje open doen over georganiseerde wetteloosheid.
Een dag later kwam Basso op zijn schreden terug en zei hij dat hij nooit doping had gebruikt. Hij wilde zich wel ‘doperen’ voor de Tour van 2006, maar kwam er niet aan toe. In het roddelcircuit werd gefluisterd dat Basso dit deed omdat hij zwaar was bedreigd door mensen wier namen hij zou gaan noemen. De geruchten kregen geen serieus vervolg. Ondertussen zit Basso thuis, geschorst inderdaad. Pas in oktober 2008 mag hij weer aan de start van een wedstrijd verschijnen.
De wielerwereld is hard, de misdaad ook. In het boek dat Thomas Dekker bij zich heeft, staan spannende verhalen. Alleen, de Tour zelf is spannend genoeg. Zeker als je de gele trui in de ploeg hebt, zoals de slapies Dekker en Boogerd nu. Gisteren sloofden ze zich de hele dag uit om dat geel te houden. Morgen moeten ze dat nog eens doen. En donderdag en vrijdag ook. Alleen vandaag niet. Rustdag. Als het een beetje meezit, kan Dekker nog even lezen. Even geen koers aan zijn hoofd. Even geen bergen, waaiers, kopgroepen, pelotons en bidons aan zijn hoofd. Even ontspannen. Even ontsnappen.
Reacties: info@elshout.nu
