20. Dank u

Frappant is dat, hoe je waardering voor een wielrenner in één dag totaal kan veranderen.

In het begin, jaren geleden, had ik het niet zo op Floyd Landis. Floyd Landis, dat was die rare snuiter met dat puntige hoofd, die knecht van Lance Armstrong, zo’n wat al te luidruchtige Amerikaan.

Landis, een niet zo atletisch mannetje dat op zijn beste dagen meesloop naar de eerste rijen van het peloton, maar nooit opviel. Een beetje type Levi Leipheimer. Loop daar maar eens warm voor.

Twee jaar geleden kreeg Landis plots meer profiel, toen hij in de Tour ineens heel hard met Armstrong over de hoogste bergen reed. Met een beetje mazzel had hij een etappe kunnen winnen. Landis werd steeds vaker naar voren geschoven als een belangrijke pion in de ploeg van Armstrong, maar het bleef een vreemde kostganger.

In de Dauphiné Libéré van dit jaar eindigde Landis op bijna een uur van winnaar Leipheimer. Dat wordt dus niks met Landis in de Tour, dacht ik toen. Trouwens, hij heeft tegenwoordig Koos Moerenhout als knecht in zijn ploeg voor de bergen. Koos de klimmer. Huh? Bestaat die? Dan kunnen ze bij Phonak wel blijven beweren dat Landis de Tour gaat winnen, maar dat Amerikaans geroep kennen we nou onderhand wel. Dacht ik.

In het begin van deze Tour liep ik nog steeds niet warm voor Landis. Toen hij de gele trui uit handen gaf, werd het niet beter. Zijn tien minuten verlies in de rit naar La Toussuire vielen me niet zwaar.En toen kwam die etappe naar Morzine. Zelden zo’n comeback meegemaakt. Zelden zo’n koersdag voor de buis beleefd. Ouderwetse krachtpatserij. Machtig mooi.

En dus is Landis nu ineens een goeie gast. De ringtone gehoord op zijn mobiele telefoon? Leuk hé? Gezien hoe hij iedere keer zijn interviewer bedankt op televisie met een beleefd ‘thanks Frankie?’ Goed hé? Gelezen over zijn religieuze achtergrond, zijn trainingssessies midden in de nacht? Sterke verhalen hé?

Floyd Landis kan niet meer stuk. In één klap heeft hij de Tour teruggebracht op aarde. Lance Armstrong was erg goed, zeker, maar Lance Armstrong telt niet mee, onder de mensen. Daar is hij te uitzonderlijk goed voor. Landis heeft laten zien dat mooie dingen ook voor normale stervelingen weggelegd kunnen zijn, zonder sterallures. En in het tijdperk van het gecontroleerde fietsen liet Landis intuïtie en moed zegevieren. Dat moet vaker gebeuren! Nogmaals; dank u Floyd. Woensdag kom ik naar u kijken, gewoon in Chaam.