Alô Jean-Marie!
Alfredo Binda (1902 – 1986) was een hele echte. Drie keer werd deze Italiaanse wielrenner wereldkampioen, vier keer kampioen van zijn land, vier keer won hij de Ronde van Lombardije, twee keer Milaan-San Remo. Er zijn renners voor minder uitgeroepen tot groot kampioen.
Over Binda doen veel mooie verhalen de ronde. Zijn eerste wereldtitel behaalde hij in 1927 op de Nürburgring, waar Gerrie Knetemann in 1978 ook een regenboogkoers wist te winnen. In het jaar Knetemann bleven alle renners op de fiets. In het jaar Binda was dat anders. De rijwielen waren in die dagen nog niet uitgerust met versnellingsapparaten. Die bestonden al wel, maar werden beschouwd als juffrouwdingetjes voor watjes. Echte renners reden met een vast verzet. Behalve dan in de steile beklimming op het autocircuit. Daar moesten de meeste renners lopen. Binda niet.
De toen nog jonge Italiaan was meegenomen naar de Nürburgring om daar te knechten voor de grote vedette van dat moment, Costante Girardengo, maar het verliep helemaal anders. Binda fietste harder, ‘ Gira’ kwam binnen op zeven minuten. Grote heibel in het Italiaanse kamp natuurlijk, maar Binda maakte zich niet druk. Toen al werd het ijzersterke karakter van de man zichtbaar.
In Grote Ronden kon Binda ook aardig uit de voeten. Hij won vijf keer de Ronde van Italië. In de Tour de France kwam hij slechts één keer aan de start. Dat was in 1930. Binda reed de ronde niet uit, maar won wel twee etappes, waaronder de Pyreneeënrit Pau-Luchon. Een paar maanden later wilde hij graag voor de derde keer wereldkampioen worden, en dat lukte ook.
Binda deed in 1930 mee aan de Tour omdat hij dat jaar geen Giro d’ Italia had gereden. De vorm was er wel, maar er was een zeer bijzondere reden om thuis te blijven.
Dat verhaal begint in 1927, als Binda twaalf van de vijftien etappes wint in de Giro. Niet echt spannend voor het publiek. Als hij in 1929 nog eens zoiets uithaalt, door deze keer acht ritten op zijn naam te schrijven, gaat de organisatie van de Giro eens nadenken. Het komt tot een uniek aanbod aan Binda. Hij krijgt geld om niet mee te doen in 1930! 22.500 lires, net zo veel als de overwinningspremie. Binda was zakelijk genoeg om deze mooie geste op waarde te schatten.
En nou dacht ik zomaar ineens toevallig, die zevende Touroverwinning van Lance Armstrong volgend jaar, die hoeft dus niet per se door te gaan. Alô Jean-MarieLeblanc !? Vite !