Afstappen!
Wat een verademing, in de prachtetappe van afgelopen zaterdag; een wielrenner die zomaar wil opgeven. Zou het gevoel dan toch zegevieren, soms, in het peloton? Iban Mayo had er geen zin meer in en stapte in de aanloop van het Plateau de Beille gewoon van zijn fiets. Dus niet net als Matthias Kessler met een gehavende rib en een beschadigde long de rit volbrengen. Niet als Kurt Asle Arvesen met een gebroken rib doorfietsen. Niet als Hamilton vorig jaar met een zwaar gehavend schouderblad de Tour uitrijden. Neen. Niks daarvan. Mayo wilde graag afstappen, ongehavend en wel, omdat hij het niet meer zag zitten. Daar is veel moed voor nodig. Jammer dat het niet mocht van zijn ploegleider. Jammer dat die weer een beroep deed op het verstand. ,,Kom jongen, rijd nou door. De Baskische fans wachten op jou op de berg. Denk ook aan je contract. Trap nou nog maar even verder.’’
Bask Iban Mayo werd vorig jaar zesde in het eindklassement van de Tour. Zevende was Italiaan Ivan Basso. Dat is lekker gemakkelijk voor het onthouden, alle twee een voornaam met i-a, en een achternaam met a-o, en dan elkaar opvolgen in het rijtje. Zaterdag lagen ze wat verder uit elkaar. In tegenstelling tot Iban Mayo dacht Ivan Basso helemaal niet aan afstappen. Hij reed voorop met Armstrong en kletste weer wat met de grote leider. Armstrong heeft Basso al gevraagd om volgend jaar naar zijn ploeg te komen. Doe dat maar Basso. Je kunt heel hard fietsen, maar niet zelf de koers maken. Dan is zo’n plaats in zo’n prachtig superteam als dat van Armstrong wel mooi. Toe maar. Laat je maar voor veel geld en weinig roem inlijven door de Amerikaan. En val hem zeker niet aan hé, deze Tour. Anders vindt hij je niet leuk meer.
De kans dat Basso Armstrong het leven nog zuur gaat maken in de laatste grote bergrit, komende donderdag, is nihil. Armstrong zei het gisteren zelf, toen een journalist hem vroeg of hij nog wat weerwerk verwacht van de Italiaan. Nee, zei Armstrong, die gaat niet aanvallen. Waarom niet? ,,Omdat ik het kan weten’’, antwoordde Armstrong. Dus dat is ook alweer beklonken. Het is niet leuk meer met die Amerikaan. En met die andere Amerikaan, Levi Leipheimer, ook niet. Leipheimer moet de eerste demarrage uit zijn loopbaan nog plaatsen, en ligt daarom niet lekker meer bij zijn ploeggenoten van de Rabobank. Michael Boogerd schreef in zijn column in De Telegraaf tenminste dat hij niet houdt van meerijders. Boogerd noemde geen naam natuurlijk, maar een goede lezer weet weer even genoeg. Het is altijd wat met die yanks. Armstrong maakt de wedstrijd veel te saai, Leipheimer rijdt zelf saai. Namen ze maar een voorbeeld aan hun landgenoot, Hamilton de held. Die stapt tenminste wél af.