‘Loopbaan geknakt’

Utrecht, Lombok, zondagmiddag. De Laan van Nieuw Guinea ligt er verlaten bij. Op een hoek biljartcafé De Windhoek. Parkeren kan zowat voor de deur. In het café speelt zich een sportwedstrijd af op het hoogst mogelijke niveau in Nederland; driebanden. Dekker Keukens tegen Delta Frans Bevers, Utrecht tegen Sluiskil.
Binnen vullen 24 mensen en drie biljarttafels een krappe ruimte. Twee tafels zijn in gebruik. De spelers van biljart nummer één hinderen soms de spelers van nummer twee, en andersom. Dan komt het aan op hoffelijkheid. Op het barretje in de hoek staat een asbak met een smeulend sjekkie. Op de grond zit een peuter met speelgoed, uit de luidsprekers komt popmuziek, niet al te hard.
Aan tafel twee neemt Jef Philliphoom het namens Utrecht op tegen Peter de Backer, twee Belgen in Nederlandse dienst. Het Vlaams onderonsje geeft deze bedaarde cafémiddag een flets internationaal tintje. Hier geen uitzinnige fans die zorgen voor hoge druk, geen rivaliteit, geen animositeit. Als Jef Philliphoom een mooie carambole maakt, tikt Peter de Backer even met zijn nagels op het tafelblad, de biljartvariant van applaus.
En toch. Toch is dezelfde Peter de Backer eind vorig jaar beland in de wonderlijke wereld van de topsport met de grote belangen en het vals spelen dat daar vaak bij komt kijken. Hij werd betrapt op dopinggebruik.
Peter de Backer is een 42-jarige man uit Aalst, tussen Brussel en Leuven. Een groot deel van zijn leven vult hij met biljarten. Hij speelt in vier nationale competities tegelijk, in Nederland, België, Frankrijk en Spanje. De speeldagen in de verschillende landen zijn op elkaar afgestemd, want ‘ze willen allemaal de beste spelers hebben.’ De Backer hoort daar bij. Achtste van de wereld was hij toen hij in oktober vorig aantrad bij het wereldkampioenschap in Sankt Wendel, Duitsland. Hoe het hem daar verging, qua biljarten, weet hij amper nog.
‘Ik moest donderdag om elf uur mijn eerste wedstrijd spelen. Twee uur daarvoor kreeg ik een telefoontje. Mijn beste vriend Joris de Bou, was verongelukt. Hij was er gewoon niet meer.’
De Backer wilde niets anders dan naar huis, maar werd er door de zus van De Bou van overtuigd dat hij beter kon spelen. ‘Ik heb in een roes van een Japanner gewonnen. Ik weet zijn naam niet meer en kan me ook geen enkel stootbeeld herinneren.’
De roes hield aan, De Backer bleef winnen, ‘naar het schijnt op een spectaculaire manier.’ Overdag hield hij zich staande, ’s nachts deed hij geen oog dicht. ‘Ik heb van donderdag op vrijdag niet geslapen en van vrijdag op zaterdag hetzelfde.’
Zaterdagavond overlegde De Backer met een bekende. Twee nachten zonder slaap, dat is nauwelijks nog te doen. Wat nu? De Backer kreeg een slaappil. ‘Ik dacht niet eens aan biljarten, laat staan aan doping. Het kwam niet in me op.’
Na Sankt Wendel speelt De Backer, in november, het wereldbekertoernooi in het Egyptische Hurgada. Hij blijkt in vorm en haalt de halve finale door wereldkampioen Marco Zanetti te verslaan. ‘We waren dat rustig aan het vieren, toen er een fax binnenkwam bij de toernooileiding. Ik was met onmiddellijke ingang geschorst wegens doping.’
De slaappil van Sankt Wendel bleek een kleine hoeveelheid propanalol te bevatten, een kalmerende betablokker die voorkomt op de dopinglijst van het internationale anti-dopingorganisatie Wada. ‘Ik wilde van de wereld verdwijnen.’
Het bleef niet bij een schorsing. De Backer moest zijn prijzengeld van Sankt Wendel – 1500 euro – inleveren en ook de punten die hij had behaald in Duitsland en Egypte. Door de schorsing kon hij niet meedoen aan twee belangrijke wedstrijden, waar ook punten te verdienen waren. ‘Ik duikelde van de achtste plaats op de wereldranglijst naar plek 42. Daardoor verloor ik mijn status van beschermd speler en moet ik nu bij internationale toernooien inschrijfgeld en hotelkosten zelf betalen en moet ik voorrondes spelen. Ik ben in één klap een heel seizoen verloren. Het cynische is dat die slaappil me niet eens heeft geholpen beter te biljarten. De dag erop verloor ik kansloos.’
De Backer werd de eerste biljarter die betrokken raakte in een dopingzaak. ‘Wij zijn geen voetballers of wielrenners, we verdienen geen miljoenen. Vals spelen is in het biljarten niet aantrekkelijk, maar de bond moet me wel schorsen wegens een antidopingovereenkomst met Wada. Het enige dat ik mezelf kan verwijten is dat ik niet wist wat er in die slaappil zat. Daar heb ik toen geen seconde aan gedacht.’

Reacties: info@elshout.nu