Beetje flauw

Over de zin van het leven niets dan goede berichten, gisteren vanuit de Tour de France. Het was Tom Boonen zelf die het allemaal kort en krachtig uit de doeken deed. Na zijn winnende sprint werd hij geïnterviewd voor de televisie. Eerst ging dat hollend. De journalist en de cameraman liepen mee met de uitdrijvende renner. De vraag luidde: ‘Tom, een eerste reactie.’ Het antwoord was verbijsterend sterk: ‘Heel goed.’
Van sportmensen wordt soms veel gevraagd. Staan ze eenmaal in de belangstelling omdat ze erg goed kunnen lopen of voetballen of fietsen, moeten ze ineens ook een mening hebben over onze jongens in Irak of het klimaat en het milieu. Nogal veelgevraagd. Toch zijn er in de wielrennerij ook mannen die laten zien dat ze meer weten dan ‘Parijs is nog ver’ en ‘de prijzen worden verdeeld aan de meet.’
Vroeger was er Fedor den Hertog. Fedor fietste als een God in de rangen van de amateurs, bij de profs werd het ietsje minder. Fedor had nogal veel moeite met de hiërarchie in het peloton. Als hij zin had om de benen te strekken, demarreerde hij gewoon vanuit het vertrek. Dat vonden de andere wielrenners lang niet altijd leuk, maar Fedor zat er niet mee. Hij hield de ketting lekker strak en trapte door, genietend, gelukkig. Fedor deed dit onder het levensmotto dat hij zo graag mag ventileren: ´De hemel geeft, wie vangt die heeft.’
Tom Boonen trad gisteren enigszins in de voetsporen van Fedor, want na het genoemde eerste interviewtje, voerde hij in iets rustiger omstandigheden nog een heel gesprek met de Vlaamse tv-verslaggever. Het ging over de wind die de hele dag in het nadeel van de renners had gestaan. Boonen sprak: ,,Laat ik het zo zeggen, als je de rit in omgekeerde richting had gemaakt met een zeilboot, was je in een uur binnen geweest.’´ Sterk beeld.
Het ging ook over de sprint. Die was dus goed verlopen. Dat had te maken met goede vorm, maar ook met geluk. In nota bene het Engels gaf de coureur zijn visie op dat fenomeen. ´Thats´s life, you have to find luck.´ In het leven moet men geluk vinden. Ziedaar. Toen de verslaggever tenslotte nog aanstipte dat volgende week woensdag pas de eerstvolgende kans kan komen voor de sprinters, gaf Boonen een laatste blijk van zijn goede kijk: ,,Woensdag is woensdag, eerst komt nog morgen.´´
Eerst nog een bergrit, bedoelde hij. En nog een, rustdag, en dan nog een. Gelukkig! Zo´n hele dag kijken naar een eenzame vluchter op het vlakke maakt een mens een beetje flauw.

Reacties: info@elshout.nu