'Pinkelpause’
 
Erecode, mooi woord, maar wat is het waard in het wielrennen? In de etappe van woensdag werd er fraai de hand mee gelicht, met de erecode. Die schrijft voor dat er niet wordt aangevallen als de gele trui, en met hem meestal een hele zwik anderen, aan de kant van de weg staat te plassen. De Duitse sprinter Robert Förster van Gerolsteiner, wijdt in zijn internet-dagboek een paar fraaie zinnen aan het incident.
,,Na zeventig kilometer heerst er plotseling vrede in het peloton. De gele trui stopt om te plassen, ik laat me terugzakken om bidons te halen. Onze hele ploeg doet mee aan de plaspauze. Ik ben net weer terug vooraan, als ik zie dat er een kopgroep is vertrokken, midden de Pinkelpause. Toen onze mannen van het plassen terugkwamen, was de koers gelopen. Die Stimmung auf dem Nullpunkt. Wir waren alle mächtig sauer. Da haben sich einige nicht an den Ehrenkodex gehalten. Das macht man einfach nicht.’’ Dat doe je eenvoudig niet, de erecode schenden, vindt Förster.
Nog zo’n gevalletje. Gisteren reed Pierrick Fedrigo in de laatste kilometers van de dag nog steeds voorop, samen met zijn tijdelijke bondgenoot Txurruka. De Bouygues-ploeggenoten van Fedrigo probeerden het jagende peloton te ontregelen door storend tussen de mannen op kop van de groep te gaan rijden. Dat is meer iets van vroeger, op deze manier je ploeggenoot vooraan beschermen. Zulks doet men heden ten dage niet meer, werd de mannen van Bouygues al snel duidelijk gemaakt. Het werd zowat vuistvechten voor in de groep.
Erecodes zijn rekbare dingen in het wielrennen. José de Cauwer kan daar mooi over vertellen. Tijdens de wereldkampioenschappen van Valkenburg 1998, kreeg de toenmalige Belgische bondscoach De Cauwer het aan de stok met zijn Nederlandse evenknie Gerrie Knetemann. De Kneet ramde tot vier keer toe de wagen van De Cauwer. De Cauwer kon er wel tegen. Hij gaf ooit een interview dat als kop meekreeg: ‘Braaf in het wielrennen? Een ramp!’
Zelf bleef De Cauwer ook niet altijd lief en aardig. In datzelfde WK enterde hij de wagen van Knetemann om met een tangetje een draad van de tv-verbinding in de Nederlandse volgwagen te lijf te gaan. ‘Knip.’
Oorlog zonder vuile handen, dat lukt maar zelden. De winst van de dag is het enige dat telt, sportiviteit is een mooi ding, maar niet overdrijven. Ieder zijn eigen belang en daarmee basta. De Belgische commentator Michel Wuyts vatte het eens mooi samen. ,,In feite is in de koers alles uit te leggen, de kunst is er een draai aan te geven.’’ Pinkelpause of niet.
 
Reacties: info@elshout.nu