6. Hombre!

Oscarito, hombre! Wat heb je nou weer gedaan? Gewonnen in de Tour de France, op een manier die niet kan, op een dag dat het niet mag.

Het is helemaal niet de rit van kleine Oscar, daar in Caen. Het is de dag van Tom Boonen en Robbie McEwen, meer nog van Robbie dan van Tom. Iedereen weet dat het. in de onvermijdelijke sprint zal gaan tussen die twee. Geen verrassende Jimmy Caspers meer deze keer. De grote mannen zullen het wel zonder buitenstaanders doen. Hun knechten zijn op hun verantwoordelijkheden gewezen, Gert Steegmans heeft laten zien hoe hard hij voor Robbie kan rijden, Steven de Jong heeft op zijn donder gehad en zal álles doen voor Tom Boonen. En toch is daar ineens Oscarito! Snoeihard aan de verkeerde kant van de weg, in zijn eentje, dwars door de wind, komt Oscar naar voren. De dromer is weer even wakker geworden.

Wat was ik graag die taxichauffeur geweest in Lissabon, tijdens de wereldkampioenschappen wielrennen in 2001. De chauffeur werd aangehouden door een renner met fiets. De coureur was gaan trainen, maar wist niet meer waar zijn hotel was gebleven. Hij wist ook niet meer hoe het heette. De renner wist eigenlijk helemaal niets meer, alleen maar dat het goed zou komen. De taxichauffeur zou daar voor zorgen, daar vertrouwde de renner vast op. Hij viel lekker in slaap op de achterbank. Drie dagen later werd Oscar Freire wereldkampioen.

Zo gaan er meer verhalen over kleine Oscar. Dat hij bij collega Boogerd eens informeerde hoe ver het nog was, in een bepaalde koers. Ze waren net onder de boog van de laatste kilometer doorgereden. Om zulke verhalen wordt natuurlijk vaak gelachen. Verstrooide Oscar is een dankbaar doelwit.

Oscarito zelf laat het allemaal een beetje langs zich heen gaan. Hij traint eens wat, lacht eens wat, wint eens wat. Hij weet hoe hard hij kan sprinten en hoe snel hij kan reageren. Dat laatste heeft hij vaak genoeg geoefend, met zijn radiografisch bestuurbare wagentjes.

Oscar maakt zich niet druk, verder. Als de Tour voorbij is, kan hij weer onopgemerkt over straat slenteren. Dat deed hij in het voorjaar ook, in Hoogerheide. In Hoogerheide? Freire zomaar op straat in Hoogerheide? Zo was het inderdaad. Hij was er met Erik Dekker. Oud-coureur Gerard Koel, ook Hoogerheide, heeft er een foto van. Twee kampioenen kuierden wat in de marge van een jeugdwielerwedstrijd, zonder dat er meteen grote foto’s van in de krant kwamen. Al die poeha, laat maar. Oscars leven kan wel zonder. Het gaat hem goed genoeg zo. Hij droomt dat hij wint, en wint als in een droom.

Dominique Elshout