2. Floyd was moe

Hij zei het onverbloemd en nog hardop tegen journalisten ook. Tom Boonen vindt de Tour een kutkoers. Veel te veel stress, een hoop bergen en aan het eind als het meezit een groene trui.

Dat heb ik nou helemáál niet, de Tour een kutkoers. De Tour is zomers geluk, doping of geen doping, hypocrisie of niet, het gaat om de mooie spannende verhalen en daar krijgen we er nog een heleboel van de komende weken! De mooiste Tour sinds jaren is begonnen! Er gaan veel dingen gebeuren waar niemand op rekende!

Gisteren. Het peloton slenterde rustig achter de kopgroep aan. Tom Boonen zat achterin de koers te babbelen met ploegmaat Filippo Pozzato. Slenteren op de eerste dag van de Tour? Dat hebben we lang niet meer gezien. In de vorige jaargangen werd er de eerste dagen elke kilometer nerveus gevlamd, maar nu niet. Het peloton is een beetje van slag, zonder autoritaire leider als Lance Armstrong. Komt nog bij dat de perikelen van eind vorige week een beetje in de rennersbenen zijn geslagen. Wat is dat alweer lekker lang geleden trouwens, eind vorige week. Ivan Basso en Jan Ullrich worden misschien wel twee of vier jaar geschorst, voor Jan komt het eind van zijn loopbaan erg dichtbij, Basso wordt keihard op zichzelf teruggeworpen, maar wie denkt daar nu nog aan? Zalig het snelle vergeten. De koers gaat verder. En hoe!?

Niemand weet wie deze Ronde van Frankrijk gaat winnen. Het heerlijke speculeren kent geen grenzen dit jaar. Hincapie ziet er scherp uit, zou hij ver komen in de bergen? Leipheimer heeft de Dauphiné Libéré gewonnen vorige maand, zou hij de goede vorm nog steeds hebben? Of Floyd Landis, te laat op het startpodium bij de proloog maar toch nog negende in de rituitslag, op negen seconden van Thor Hushovd. Hoe zou het verder gaan met Floyd? Ik gun hem iets moois, vanwege een paar sterke verhalen, opgetekend in het pas vertaalde boek Lance Armstrongs Oorlog, van de Amerikaanse schrijver Daniel Coyle.

Landis komt uit de wereld van het mountainbiken, daar lopen wel meer uitzonderlijke figuren in rond. Floyd doet dingen die niet iedereen doet. Kilometers lang bergop fietsen, op zijn achterwiel. Afdalen zonder band als het moet, totdat de vonken van het asfalt spatten. Veertien koppen cappuccino achter elkaar opdrinken, gewoon omdat het kán. En de mooiste anekdote: op een dag kwam Landis total loss over de finish van een koers. He-le-maal ka-pot. Aan de kant van de weg lag een spandoek. Floyd ging liggen op het doek, wikkelde het om zich heen en viel in slaap. Waarom hij dat deed? ,,Ik was moe.’’

Dominique Elshout