Hoop

Wielrennen is de sport van de hoop, zei Hennie Kuiper eens, maar de kans op een Nederlandse etappezege in de Tour is nu bijna nul. Karsten Kroon en Erik Dekker zouden een ritje gaan kapen, voorspelde ik een tijdje geleden. Dat had ik gehoopt ja. En Tyler Hamilton zou de Tour gaan winnen. Het was me daarbij niet zozeer om Tyler te doen, ik hoopte op een mooi gevecht om het geel met een onverwachte winnaar. Helaas.

De Tour is nog niet voorbij, maar het mooiste is er al wel af. De tijdrit van morgen doet er niet meer toe, de sprint zondag op de Champs Elysées zal spetterend verlopen, en dan zijn we klaar. Toch blijven ook de laatste dagen van de besliste Tour bol staan van de verhalen. Neem zo’n dag als gisteren.

Michele Bartoli, kampioen in de klassiekers, neemt plaats in een vroege kopgroep, moet lossen, wordt ingelopen door het peloton, gaat nog even op kop van de groep rijden en dan… Dan stapt hij af! Ongekend. Wat is hier aan de hand? Wat heeft Bartolis ploegleider Bjarne Riis hiervan gezegd? Beetje boos? Zou kunnen, maar misschien speelde er iets waar wij kijkers geen weet van hebben.

Richard Virenque, ongeëvenaarde vechtersbaas, rijdt zich voor de zoveelste keer in zijn leven in de kijker. Hij verliest op de Col de la Madeleine een lange uitputtende sprint van Gilberto Simoni. Simoni fietste als klein jongetje de Passo Pordoi op, een berg in de Dolomieten, niet ver van zijn woonplaats Palu di Giovo. Zijn oom Francesco Moser woont daar ook. Op de dag dat de kleine Simoni de Pordoi overmeesterde, hoorde hij op de top van de berg het goede nieuws. Zijn oom had die dag de Giro d’ Italia gewonnen. Gilberto razendsnel naar huis om feest te vieren natuurlijk. Hij hoopte later beroemd ook beroepswielrenner te worden. Gisteren was te zien dat het hem is gelukt.

Thomas Voeckler was ook weer in beeld, zwetend en knokkend. Grappig zijn de opmerkingen die Erik Dekker maakt op zijn website over de nieuwe Franse held. ,,Het is echt een ramp hoe Voeckler rijdt. Dan staat hij helemaal geparkeerd op een klim, en dan komt hij weer als een speer voorbij. Wat een mafkees. Met alle respect.’’

Op de website van Servais Knaven geeft de geweldig goedlachse renner aan dat hij nog wel iets ziet in de etappe van vandaag. Misschien een mooie ontsnapping, wellicht zelfs wel winst. Kartsen Kroon blijft ook hopen op mooie dagen. Gevraagd naar zijn mooiste droom antwoordde hij deze week met twee woorden: wereldkampioen worden.