Hup Hinault

Van harte Lance Armstrong. Het zijn er zes. Goed gedaan. Klasse. Sterk. Top. Ja.

En nu? Nu is het te hopen dat Lance stopt met wielrennen.

Commentator Maarten Ducrot had het gisteren op televisie tijdens die zwaar teleurstellende etappe – want de spanning is weer uit de Tour; er wordt niet meer echt geknokt; Armstrong behaalt een voorgeprogrammeerde zesde Tourzege; hij liet op de streep netjes Basso voor om geen onnodige vijanden te maken; Basso had trouwens ook zo’n geel Armstrong-bandje om zijn pols; wat zijn we toch één in het hedendaagse peloton – tijdens die zwaar teleurstellende etappe dus, had Maarten Ducrot het over de rechten van de wielrenners. Dat is een mooi onderwerp Maarten, maar hoe zit het met de rechten van het publiek?

Het publiek kan alleen maar hopen op pech van Armstrong in de vorm van een valpartij of serieuze dopingperikelen. Pas als er zoiets vervelends gebeurt, wordt het nog een opwindende Tour. Zo niet? Dan worden de rechten van de toeschouwers geschonden.

Het Tourpubliek heeft recht op een spannend zomers spektakel waarin de deelnemers tot het uiterste strijden voor wat ze waard zijn. Knokken ja. Erin vliegen. Iets proberen. Met overtuiging. Wed-strijd. Het zat er niet in, gisteren. Het hele peloton laat zich intimideren door de Amerikaan en zijn helpers. Renners laten zich niet meer leiden door emoties. Ja, Simeoni deed een mooie poging om weg te rijden, want Simeoni is boos op Lance. Lance heeft gezegd dat Simeoni een leugenaar is, en dus probeerde de Italiaan het de Amerikaan moeilijk te maken. Dat is mooi. Maar verder? Verder calculeert het peloton dat het een aard heeft. Wie rijdt er nog op hartstocht? Bernard Hinault. Fietst die nog dan? In mijn dromen wel.

Gisteren was het niet moeilijk nog eens aan 1986 te denken, want de renners reden over de Tourmalet. In 1986 kwamen ze daar ook. Hinault reed in het geel. Dat had hij een dag eerder veroverd door met Pedro Delgado de aanval te kiezen. Met zijn tweeën fietsten ze 4.37 voorsprong bij elkaar op de eerste achtervolger, Greg Lemond. In het hedendaagse wielrennen gaat zo’n Hinault dan rustig zijn voorsprong consolideren met hulp van vijf ploegmakkers op kop van het peloton. In het fietsen van 1986 plaatste Hinault een dag later – in de gele trui dus! - in de afdaling van de Tourmalet een demarrage. En geen flauwe. Vier minuten voorsprong reed Hinault bij elkaar, om vervolgens spectaculair in te zinken en op 4.39 na dagwinnaar Lemond binnen te komen. Kijk, dan maak je wat mee als publiek.