Leon van Bon ‘klopt Boonen '

Leon van Bon, beroepswielrenner sinds 1993, begon het koersjaar 2006 goed met een pelotonbrekende bestorming van de Molenberg in de Omloop Het Volk, met Tom Boonen in zijn wiel. Hij was ziek in het weekend voor de Ronde van Vlaanderen. Buikgriep, diarree. In de week voor de Ronde van Vlaanderen zit Nederlands kampioen Van Bon thuis, balancerend tussen hoop en vrees, en vooruit kijkend naar Parijs-Roubaix .

Hoe gaat het?

,, Ik heb een paar dagen diarree gehad. Zaterdag liep het eruit als water. Het komt op een heel slecht moment, want mijn klassiekers, de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix , komen eraan.''

En nu?

,, Ik ga van het positieve uit, dus ik denk dat het wel goed komt. Maar ik heb wel slecht geslapen vannacht. Dan ga ik piekeren. Ik heb alle mogelijke scenario's door mijn hoofd laten gaan. Het kan zo erg zijn dat ik niet eens start, maar ik kan ook in de kopgroep terechtkomen. Ik heb gisteravond Tom Boonen geklopt in de sprint, en ik ben ook afgestapt.''

Stel dat je daadwerkelijk met Boonen voorop komt, hoe ga je het dan aanpakken?

,, Ik ga in ieder geval niet mee op kop rijden.''

Je was in de Omloop Het Volk goed op dreef. Je sprong met machtsvertoon weg op de Molenberg, alleen Tom Boonen kon volgen.

,, Ja, ik heb het toevallig gezien in een samenvatting op de Belgische televisie, meestal kijk ik de koersen waarin ik heb gereden niet meer terug. Het was een sterke actie.''

Dat vonden ze bij de Belgische televisie ook, anders nemen ze het niet op in de samenvatting.

,, Misschien zat het in de samenvatting omdat Boonen ook in beeld was.''

Parijs-Roubaix dan. De eerste keer dat je meedeed, kwam je als allerlaatste binnen. Hoe ging dat toen?

,, Ik zat in een groepje achteraan, er was nog een ploegleiderswagen van een van die andere renners in de buurt. Maar toen kreeg ik pech en raakte ik helemaal alleen achterop. Ik heb kilometers lang alleen gereden. Je kunt in Parijs-Roubaix ook niet gemakkelijk afstappen, want je moet toch helemaal naar de meet. In de Ronde van Vlaanderen is dat anders. Daar speelt de finale zich af in een klein gebied. Je kunt daar binnendoor naar de finish als je uit koers bent. Je moet alleen nooit afstappen omdat je geen zin meer hebt. Dat kun je alleen doen als je hopeloos niet meer vooruit komt.''

Zoals je in de Tour wel eens hebt meegemaakt?

,, In de Tour ben ik tien gestart en ben ik drie keer in Parijs aangekomen, geloof ik. Dat zou je op moeten zoeken.'' (Negen keer gestart, drie keer uitgereden, twee etappes gewonnen, DE).

Het uitvallen in de Tour, heeft dat te maken met een kwetsbaar gestel?

,, Ik ben meer een renner voor de klassiekers; op één dag heel diep gaan. Daar kun je lang slecht van zijn.''

Hoe lang duurt het na Parijs-Roubaix , met al die kasseiwegen, voordat je weer een beetje mens bent?

,, Een paar dagen. De eerste jaren had ik altijd last van krakende botten in mijn vingers. Nu niet meer. Hou ouder, hoe taaier.''

Hoe bereid je je mentaal voor op dat ellendige gedokker over die stenen?

,, Ik heb de stenen nooit als hindernis gezien. Ik kan er goed over rijden, dus voor mij zijn ze eerder een voordeel dan een nadeel. Je moet er alleen niet iedere week op koersen. Dat is niet prettig.''

En de stenen van het beruchte Bos van Wallers , die liggen er zo schots en scheef en gevaarlijk bij dat een vroegere kampioen als Bernard Hinault het niet verantwoord vond om er overheen te fietsen.

,, De normale kasseien zijn niet zo gevaarlijk maar het Bos is gekkenwerk. Als je daar rijdt, ben je alleen maar bezig met niet vallen. Pas als je die strook gehad hebt ga je weer aan de wedstrijd denken.''

Heb jij nog speciale snufjes aan je fiets in Parijs-Roubaix ?

,, Ja, extra remgrepen, zodat je kunt remmen terwijl je met je handen bovenop het stuur rijdt.''

Vorig jaar zat je bij de kopgroep toen je lek reed. Je was sterk bezig. Heb je lang gebaald na afloop?

,,Ik had vorig jaar zo'n dag dat je gemakkelijk en hard rijdt, een supergevoel. Die lekke band kwam op zestig kilometer van de meet, en je weet nooit of je dat supergevoel vast kunt houden tot het eind, maar ik had wel met Tom Boonen (die won) willen sprinten op de baan van Roubaix . Ik heb er denk ik wel een week mee gezeten. Na Parijs-Roubaix komt er voor mij altijd een gat in het seizoen, omdat de klassiekers die erna komen zo lastig zijn, dat ze niet voor een renner als ik zijn weggelegd. Het is altijd prettiger om met een goed gevoel zo'n rustperiode in te gaan dan met een rotgevoel.''

Begrijpelijk, maar als je pech hebt, een lekke band, dan kun je daar niks aan doen. Daar hoef je toch geen rotgevoel aan over te houden?

,, Juist wel, want je bent niet op je waarde geklopt. Als je een foute beslissing neemt in een koers waardor je verliest, kun je nadenken over hoe je dat een volgende keer beter kunt doen. Dat heb je zelf in de hand, en dat is minder vervelend. In de Ronde van Vlaanderen twee jaar geleden werd ik vierde, maar had ik benen om te winnen. Ik mocht alleen niet rijden omdat mijn ploegmaat Leif Hoste voorop zat. Daar houd ik dan ook een kater aan over omdat ik er niks aan kon doen. Ik zat gevangen.''

Over foute beslissingen, je was bijna wereldkampioen in 1997, in San Sebastian . Je werd derde omdat je te vroeg begon te sprinten.

,, Ik ging te vroeg ja, achteraf, maar als ik opnieuw met dezelfde gegevens in dezelfde situatie zou komen te zitten, zou ik toch weer op dezelfde manier sprinten. Ik begon vroeg omdat Johan Museeuw en Laurent Jalabert eraan kwamen. Ik wilde niet het risico nemen dat we ingelopen zouden worden.''

Heb je het liefst regen of droog weer in Parijs-Roubaix ?

,, Iedereen wil altijd vooraan de kasseien op draaien. Daardoor zit je soms met drie, of als je pech hebt met vier man, naast elkaar op die smalle weggetjes. Als het droog is, vormt het peloton zich daarna vanzelf wel , . maar als het nat is niet. Dan wordt er meer gewrongen. Als het regent is het gladder en gevaarlijker, maar een valpartij betekent nog niet einde verhaal. Mij maakt het niets uit.''

Doe jij aan bijgeloof, aan rituelen voor de start of zo?

,, Nee, helemaal niet.''

Dat rood-wit-blauw van de kampioenstrui staat je trouwens wel goed.

,, Dat vind ik ook. Ik heb er in totaal achttien of negentien, met kampioenschappen op de piste en bij de nieuwelingen en alles erbij. Ik geniet er nu bewuster van dan toen ik de laatste keer kampioen bij de profs was (in 2000).

Ze vergeleken jou vroeger wel eens met Jan Raas. Kun je je daarin vinden?

,, Ik ken de fietsende Raas alleen maar van jeugdherinneringen. Ik hoop dat ik niet op hem lijk in zijn onbehouwen manier van doen. En ik hoop dat ik hiermee niks verkeerde zeg. Je moet in het wielrennen op je tellen passen. Het is een klein wereldje. Je hoeft je niet zo mak als een lammetje te gedragen, maar het is ook zonde om dingen onnodig kapot te maken.''

Hoe lig je binnen je ploeg (het Belgische Davitamon – Lotto?)

,, Goed. In Portugal hebben we begin dit jaar in een etappekoers een paar dagen geprobeerd om onze sprinter Robbie McEwen goed naar de meet te loodsen, we hebben geoefend op het maken van een goed treintje van ploeggenoten die zo hard op kop rijden dat er niemand anders meer weg kan springen. Ik ben dan degene die zegt hoe het moet gebeuren. Ik ben bescheiden, maar ik denk dat ik tegelijkertijd dominant kan zijn.''

Je kunt ook wel eens stuurs overkomen.

,, Dat is denk ik omdat ik altijd heel geconcentreerd bezig ben met de koers. En zeker vroeger keek ik ook altijd eerst de kat uit de boom.''

Je hebt nu een dochtertje van ruim twee jaar, en een tweede kind is op komst. Ben je rustiger geworden sinds je vader bent?

,, Nog rustiger?''

Je komt inderdaad altijd heel kalm over. Heb je dat van je vader of je moeder?

,, Ik denk van allebei. Ze zijn geen van tweeën echte wildebrassen.''

Je ouders zijn altijd nauw betrokken geweest bij je carrière. Is dat nog steeds zo?

,, Ze volgen nog alles, maar ze komen wel minder vaak naar de koers kijken. Hoewel mijn vader wel altijd naar Parijs-Roubaix komt, en bij de Omloop Het Volk was hij er dit jaar ook weer. Ik hoorde hem roepen. Al staan er duizend mensen aan de kant, zijn stem pik ik er altijd meteen uit, en die van andere familieleden en mijn vrouw ook.''

Je bent nu 34, je contract loopt af, wat ga je verder doen?

,, Ik zou nog twee jaar willen fietsen. Er is vanuit de ploeg al een teken van leven in deze richting gegeven, maar het is nog te vroeg in het jaar om al iets zinnigs over nieuwe contracten te zeggen.''

En als je uitgefietst bent, wat ga je dan doen?

,, Geen idee. Misschien doet iemand me een aanbod.''

Uit Aktueel april 2006