‘Ik laat me niet klein krijgen’

Tyler Hamilton (37) leeft met een mantra. Over zijn dopingverleden praat hij nauwelijks nog. ‘I’m done fighting that fight.’ ‘Ik ben klaar met dat gevecht.’ Zo zegt Hamilton dat, keer op keer, woordelijk, ook telefonisch vanuit de Ronde van Groot-Brittannië 2008. Hamilton wil wel praten, maar liefst over de koers. Over de smalle wegen in Engeland, de steentjes op het asfalt, over zijn huidige team Rock Racing. Wielerverhalen van alledag.
Na een dopingschorsing van twee jaar is Tyler Hamilton weer wielrenner. Een goede zelfs weer. Eerder dit jaar won hij in China de ronde van Qinghai Lake en in de Verenigde Staten het nationaal kampioenschap. Hamilton is Ivan Basso voorgegaan, de Italiaan die na een schorsing van eveneens twee jaar zijn comeback maakte in de Japan Cup, afgelopen zondag. En meteen derde werd.
Tyler Hamilton, dat was toch die Amerikaan die in de Tour de France van 2003 doorreed met een zwaar gehavend sleutelbeen en zelfs nog een etappe wist te winnen? De man die pijn lijden tot kunst heeft verheven? En die zo pijnlijk in opspraak kwam na de Olympische Spelen van 2004 in Athene en de Ronde van Spanje een paar maanden later? Wiens dopingdagboek door de Deense krant Politiken in extenso werd gepubliceerd. Epo, groeihormoon, insuline, testosteron, alles via een strak schema tot zich genomen in 2003? En de man die nu dus weer gewoon rondrijdt in pakweg China, Engeland en de VS? That’s him.
Bijna was Hamilton de goede wielrenner vergeten. Na een dopingschorsing van twee jaar kwam hij in 2007 weer aan de start van officiële wedstrijden. De Russische sponsor Tinkoff gaf hem een kans. Het werd geen gelukkig heroptreden. Tinkoff gooide Hamilton weer uit zijn ploeg nadat hij in verband werd gebracht met de Spaanse dopingarts Eufemiano Fuentes. Hamilton ontkent elk contact met de Spanjaard, maar heeft de schijn zwaar tegen.
De twee jaren schorsing waren zwaar voor Hamilton de atleet. Hij probeerde zijn naam te zuiveren, reed af en toe wat obscure wedstrijdjes om bezig te blijven en verdiepte zich verder in het goede doel van zijn keus. ‘Ik ben blijven leven als een prof, elke dag fietsen. En ik heb tijd besteed aan mijn stichting voor de bestrijding van multiple sclerosis. Veel van mijn vrienden hebben die ziekte. Jimmy Heuga is een van die vrienden. Hij won brons op de Olympische Spelen van 1968, skieën. Nu zit hij in een rolstoel. Ik ben vaak met hem naar buiten geweest.’
Tyler Hamilton de weldoener maakt werk van zijn charity. Het past in het beeld van de integere, sympathieke, rustige jongen. De Hamilton zoals veel mensen hem kennen. De man die intens bedroefd kan zijn als zijn geliefde hond Tugboat overlijdt. Op dat beeld heeft Hamilton ook zijn verdediging gebaseerd in barre dopingtijden. ‘Doping gebruiken, vals spelen, ik doe zoiets niet.’ En nu praat hij er dus liefst niet meer over, doping.
Liever vertelt Hamilton over Michael Ball, de excentrieke eigenaar van een Amerikaanse modeketen, oud-wielrenner ook. Ball belde Hamilton eind vorig jaar. Of de renner niet voor zijn ploeg wilde komen rijden, Rock Racing. Stilletjes had Hamilton eigenlijk al afscheid genomen van het wedstrijdfietsen, maar dit telefoontje zette de wereld weer eens op zijn kop. ‘We hebben anderhalf uur aan de telefoon gezeten. Michael Ball houdt van wielrennen en zijn renners. Hij is geen egoïstisch type, denkt niet in hokjes en gelooft dat je mensen een tweede kans moet geven.’
Die tweede kans kregen andere renners met een dopingsmet ook van Michael Ball. Oscar Sevilla de Spanjaard, Santiago Botero de Colombiaan, ze rijden bij Rock. Net als Hamilton zijn ze in genade aangenomen na een schorsing wegens beweerde banden met dopingarts Fuentes. ‘Oscar is a great rider’, wil Hamilton wel kwijt.
Maar dat dopingverleden dan? Hamilton zucht. ‘Ooit schrijf ik nog een boek over mijn dopingverhaal. Er is veel verkeerde informatie over me in de media verschenen. Ik heb mijn schorsing aangevochten. Dat gevecht heb ik verloren, maar mijn tegenstanders hebben niet het laatste woord. Dat heb ik, want ik zit nu weer op de fiets.’
Veel tegenstand heeft Hamilton sinds zijn comeback niet gevoeld, zegt hij. Aan de start van de Ronde van Georgia werd hij nog steeds met trots aangekondigd als de Olympisch Kampioen tijdrijden van 2004, hoewel die titel omstreden is. Hamilton werd in Griekenland betrapt op bloeddoping en vanwege een technische fout bij de dopingcontroleurs vrijgesproken van vals spelen. Die nuance bracht de speaker in Georgia niet aan.
Wat Ivan Basso van zijn collega’s kan verwachten als hij zondag na twee jaar weer opstapt in Japan, daar heeft de Amerikaan wel een idee van. ‘Ik heb veel steun van andere renners gehad. Er zijn natuurlijk ook collega’s die het niet met me eens zijn, maar dat hebben ze nooit rechtstreeks tegen me gezegd. Ik heb me niet onwelkom gevoeld bij mijn terugkeer. Of ik bang was voor kritiek? Bang? Ik ben nooit bang.’

Naschrift: Een half jaar na publicatie van bovenstaand verhaal, werd Tyler Hamilton opnieuw betrapt op het gebruik van verboden middelen. Hij gebruikte die naar eigen zeggen om een depressie te bestrijden. De wielerloopbaan van Hamilton is hiermee voorbij.

Reacties: info@elshout.nu